Przed podłączeniem światłowodu do domku jednorodzinnego należy wziąć pod uwagę m.in. lokalne uwarunkowania oraz rodzaj dostępnej infrastruktury. Do budowy sieci FTTH na osiedlu stosuje się różne rozwiązania zależne od punktu rozdzielczego, przyłącza abonenckiego oraz wykorzystywanej infrastruktury.
Budując dystrybucyjną sieć doziemną w istniejącej kanalizacji lub w terenie nieuzbrojonym, możemy zastosować system mikrokanalizacji. Umożliwia on konfigurowanie tras dla wiązek włókien i minikabli optycznych, a także łatwą i wygodną rozbudowę sieci w przyszłości. W porównaniu z tradycyjną siecią w znacznym stopniu ogranicza także spawanie połączeń, zmniejsza zapas kabla oraz liczbę studni teletechnicznych.
Inną możliwością jest stworzenie odpowiedniej infrastruktury napowietrznej. Jej zaletą są niskie koszty budowy sieci, wadą zaś bezpośrednie oddziaływanie czynników atmosferycznych oraz w konsekwencji większa awaryjność. Budowę sieci napowietrznych zaleca się przede wszystkim na obszarach pozamiejskich oraz terenach o podłożu skalistym lub bagnistym.
JAK DOPROWADZIĆ ŚWIATŁOWÓD DO DOMU?
Właściwy dobór pojemności i lokalizacji punktu dystrybucyjnego w istotnym stopniu wpływa na nakłady finansowe, związane z infrastrukturą dostępową. W tym przypadku optymalna jest budowa sieci w oparciu o kaskady splitterów optycznych. W takiej konfiguracji na początku osiedla instalowana jest przełącznica rozdzielcza z pierwszym stopniem kaskady, np. splitter 1×8. W ten sposób uzyskujemy wstępny podział portu OLT. W pobliżu grupy klientów instalowana jest kolejna przełącznica rozdzielcza z kolejnym stopniem kaskady. Zastosowanie takiego układu umożliwia zminimalizowanie długości indywidualnych przyłączy abonenckich.
W przypadku sieci doziemnych jako punkt rozdzielczy korzystne jest zastosowanie przełącznicy słupkowej o niewielkiej pojemności, np. PSS-1 lub PSS-2, a w sieciach napowietrznych mufy z polem komutacyjnym. Te proste w konstrukcji, małogabarytowe przełącznice mogą być instalowane przy niewielkim nakładzie finansowym. W niektórych przypadkach traktowane są również jako infrastruktura telekomunikacyjna o nieznacznym oddziaływaniu, co upraszcza procedury projektowe i budowlane. Aby jeszcze dodatkowo obniżyć koszty budowy sieci, dostępne są wykonania MSS-2 i MSS-3, które nie przewidują miejsca na komutację. Stają się w ten sposób swoistą, łatwo dostępną (bo bez konieczności wyciągania ze studni) mufą.
Schemat budowy sieci dostępowej na osiedlu domków jednorodzinnych
Zadaniem przełącznicy/mufy rozdzielczej jest zapewnienie organizacji i ochrony zakończeń włókien dochodzących do osiedla od strony centrali telekomunikacyjnej, podział za pomocą splittera optycznego oraz połączenie z włóknami prowadzonymi do gniazdek optycznych znajdujących się w domach klientów.
W sieci doziemnej przyłącze abonenckie można wykonać za pomocą grubościennej mikrorurki prowadzonej od słupka rozdzielczego do domu klienta. Koszt wykonania takiego przyłącza jest zbliżony do kosztu przyłącza wykonanego kablem doziemnym, a dodatkowo uzyskujemy możliwość szybkiej wymiany wiązki włókien prowadzonej od słupka rozdzielczego do klienta.
W sieciach napowietrznych i doziemnych zalecane jest minimalizowanie połączeń spawanych i rozłącznych poprzez instalację prefabrykowanych, odpowiednio zwymiarowanych pigtaili abonenckich. Pigtaile te wdmuchuje się lub wciąga do mikrorurki od gniazdka optycznego zamontowanego w domu klienta do słupka rozdzielczego, gdzie włókna spawane są z włóknami sieci dystrybucyjnej.
Artykuł powstał przy udziale ekspertów z Działu R&D firmy OPTOMER. Zachęcamy do zapoznania się z ich innymi autorskimi rozwiązaniami w zakresie sieci dostępowych.
